„Bez rozgłosu zamieszkać jak Jezus w Nazarecie, w ukryciu, jak On, ubogo, pracowicie i pokornie. Wieść życie możliwie najpodobniejsze do tego, jakie wiódł On, Boski Robotnik z Nazaretu, żyjąc wyłącznie z pracy własnych rąk.” brat Karol
***
„Im bardziej jesteśmy złączeni z Kościołem, tym bardziej jesteśmy złączeni z Duchem Świętym, który Go ożywia, tym bardziej miłujemy Tego, którego Kościół jest Ciałem – naszego umiłowanego Pana, Jezusa.” brat Karol
***
„Moje apostolstwo ma być apostolstwem przyjaźni, kiedy ktoś mnie spotka powinien mówić: ponieważ ten człowiek jest taki dobry to i jego religia musi być dobra. Chciałbym być tak dobry, aby mówiono „jeżeli taki jest sługa, jaki musi być jego Pan.” brat Karol
***
"Bądźmy ludźmi pragnienia i modlitwy... Niczego nie uważajmy za niemożliwe: Bóg może wszystko." brat Karol
***
"Chcę przyzwyczaić wszystkich mieszkańców, chrześcijan, muzułmanów, żydów... by patrzyli na mnie jak na swego brata, jak na brata powszechnego... Zaczynają nazywać dom "haua" - braterstwem - i jest mi to bardzo miłe." brat Karol
***
"Islam spowodował we mnie głęboki wstrząs... Widok tej wiary, tych dusz żyjących w nieustannej obecności Boga sprawił, że zacząłem postrzegać coś większego i prawdziwszego niż światowe zajęcia. Zacząłem studiować islam, a potem Biblię." brat Karol
„Bądźcie kontemplacyjne,
pozostając bardzo blisko waszych braci,
wtapiając się w ich życie,
dzieląc ich radości i cierpienia,
stając się wszystkim dla wszystkich!” - mała siostra Jezusa Magdalena
|
Powołanie do kontemplacji w świecie jednoczy w sobie dwa, tylko pozornie przeciwstawne, bieguny.
Jest to życie ukryte i głęboko zakorzenione w Bogu i zarazem włączone w nurt codzienności,
poprzez relacje przyjaźni i dzielenie warunków życia i pracy z ludźmi, którzy nas otaczają.
Trwamy przed Jezusem na codziennej adoracji - w ciszy osobistego spotkania… i pragniemy szukać i odkrywać ślady obecności Boga w zwyczajnych wydarzeniach każdego dnia. Relacja z Jezusem kształtuje wszelkie nasze relacje – zarówno we wspólnocie, jak i z innymi ludźmi.
Jezus jest pasją naszego serca, On nadaje naszemu życiu sens i kierunek. Jego miłość pragniemy głosić całym życiem – to stanowi naszą misję w Kościele. Miłość Boga - Jezusa, który na drogach Galilei był bliski każdemu, zatrzymywał się, by spojrzeć na konkretnego człowieka, spotkać go w jego sytuacji życiowej. Jezusa, który wzruszał się ludzką biedą, uzdrawiał, odwiedzał domy grzeszników, dotykał trędowatych i przytulał dzieci… Jezusa, który sam najpierw stał się niemowlęciem, bezbronnym i rozbrajającym serca, Bogiem pełnym łagodności i dostępnym dla wszystkich…
"Kontemplując małego Jezusa, małe siostry będą trwać w zadziwieniu odkrywając w Nim wielkość ukrytą pod pozorami słabości. (...) Będą upodabniać się do Jezusa, który odrzucił posługiwanie się siłą i nie miał nic poza mocą miłości".
Duchowość Żłobka jest dla małych sióstr źródłem dziecięctwa duchowego.
Szczególną misją małych sióstr jest żyć tą tajemnicą i nieść orędzie z Betlejem na cały świat w sposób prosty:
przez rozmowę, modlitwę, śpiew, a przede wszystkim przez świadectwo prostoty, małości, pokory, dyspozycyjności wobec innych,
łagodności i radości.
"Przyjmij z rąk Maryi maleńkiego Jezusa i nieś Go na cały świat [z Jego orędziem pokornego i ufnego zawierzenia, prostoty, ubóstwa, cichości, pokoju, radości i miłości]. Bądź zawsze z Nim".
